De laatste weken ben ik veel bezig geweest met ambachtelijk brood leren bakken. Sinds een paar jaar heb ik al wel een broodbakmachine. Daarin heb ik een tijd veel gebakken. Meestal met leuk resultaat: een goed eetbaar brood (meestal mais of donder tarwe), waar je dan wel die (vind ik) onhandig grote pinnen uit moet trekken, maar goed, dan heb je ook wat en bij een paar plakjes brood eet je gewoon om het ‘pingat’ heen.
Het laatste jaar heb ik weinig gebakken met de broodbakmachine. Dat kwam omdat ik het apparaat meestal ’s avonds aanzet, als je dan de volgende morgen beneden komt ruik je (zoals beloofd in de reclame 😉 de geur van vers gebakken brood. Wat er echter de laatste keren niet mee kwam was de uitstraling van ‘mooi gebakken brood’. Nope, eerder een homp niet gerezen, muurvast zittend deeg. Dat is dan al gebakken dus je kunt er ook niets meer mee, behalve het (in het kader van duurzaamheid) aan die arme eenden in de sloot voeren.
Als dat betekent dat je voor de rest van de dag dan geen eetbaar brood hebt en dus ook geen broodtrommel kunt vullen of zo, koop je al snel weer brood bij de bakker, tenminste, ik wel, want het moet wel een beetje te doen zijn natuurlijk :). Maar toch ging het weer kriebelen de afgelopen maanden: wat als ik nou leer hoe het ‘echt’ moet. Van mijn zoektocht naar goed, mooi en lekker brood bakken ben ik veel wijzer geworden. Ik heb nu een aantal echt toffe broden gebakken en ik vind het leuk om je daar in de komende blogs over te gaan vertellen.