van leren koken naar leren durven, mijmering vanaf de keukentafel

Koken
Koken, daar begon ik echt mee toen ik op mijn negentiende zelfstandig ging wonen. Daarvoor zat de hele ruimte onder mijn bureau in mijn kamer thuis, al vol geramd met pannen, borden, servies, kookboeken, messenleggers etc.  Zodat ik goed voorbereid zou zijn op ‘voor het echie’. In mijn eerste eigen appartement in Scheveningen werd koken een feest. Bezemstelen met zelfgedraaide spaghetti hingen van kast tot kast, dienbladen vol drogende ravioli wankelden op mijn kleine aanrecht. Zonder auto, op mijn fiets met mijn grote Backpack rugzak op mijn rug, deed ik mijn boodschappen, zodat er zoveel mogelijk mee kon. Dat er zoveel kookgebeuren in zo’n kleine keuken (afmeting van twee kleine wc-hokjes aan elkaar) kon plaatsvinden! Ik ontdekte granaatappel, honing met olijven, gefermenteerde champions, gemarineerde rauwe vis, sushi. Elke week kwam er wel iemand eten, want ja, al die experimenten moesten natuurlijk wel op! Appelflappen bakken, elke week naar de markt, ik deed het allemaal en eigenlijk ben ik daar nooit meer mee gestopt. De liefde voor voedsel; de smaak, de kleur, de repeterende patronen in een honingraat, in een granaatappel, in een walnoot, een sperzieboon. De vorm, de geur. Geweldig. Als ik op de markt loop wil ik het liefst huppelen van alles wat ik zie. Soms doe ik dat ook 😉

Experimenteren
Na verloop van tijd werd het experimenteren met voedsel wat minder, toch teveel werk leek het. Uitgebreid koken kon ook met beproefde recepten. Lekkere winkeltjes genoeg in mijn buurtje. Toen ik verhuisde naar het huis waar we nu wonen, ineens buiten, tussen de ruisende populieren, nog steeds onder de rook van Rotterdam, was dat het begin van een periode waarin ik ontzettend veel te weten ben gekomen over ‘leren doen en durven doen’. Kookboeken lezen deed ik al vanaf mijn tienertijd, koken ook al een heel aantal jaar. Misschien was koken wel ‘leren doen’ toen ik net op mezelf ging wonen. Toen heb ik bijvoorbeeld boerenkool een keer gekookt als andijvie, veel te kort, en had ik een substantie op mijn bord die nog het meest smaakte naar een net geknipte ligusterheg. maar dat is al lang geleden.

Niet altijd brengt ‘leren over’ je ergens, soms telt ‘leren durven’.
Leren doen werd de laatste jaren voor mij ook durven doen: over je angst en eigen bezwaren heen stappen en gewoon maar gaan. Een eigen bedrijf starten bijvoorbeeld, kinderen krijgen, een boek schrijven.  Leren doen heeft voor mij nu te maken met iets waar je eigenlijk net niet genoeg van weet, zo opdelen in kleine stapjes, dat je niet bang hoeft te zijn van de uitkomst.Omdat je tussen de stapjes, tijd genoeg hebt om je voor te bereiden, te herpakken, in te lezen, te verdiepen of opnieuw te beginnen, of te berusten in de mislukking van je experiment, dat ook wel eens 😉

Voor de eerste keer vlierbessensiroop maken met kleine Luc 1 juni 2012

Voor de eerste keer vlierbessensiroop maken met kleine Luc 1 juni 2012

Een moment waarop ik ervaarde dat leren doen = durven doen me verder ging brengen dan mijn eigen blokkerende gedachten, was bij de aankoop van de broodbakmachine van Duitse komaf, met een ferme handleiding/receptenboek erbij met onherkenbare Duitse ingrediënten. Hoewel ik al een grote boekenkast met tientallen kookboeken had, was de ‘broodbakkert’ (Rotterdams 😉 van een andere orde; dit was voedselchemie; het deed iets waar ik geen controle over had. En dan nog terwijl ik lag te slapen ook, want ik wilde dat warme brood op mijn bord ’s morgens.

Zo veel om je af te vragen als je een broodbakmachine koopt:

  • ga ik die wel gebruiken?
  • anderen vinden het een lelijk ding op hun aanrecht, vind ik dat ook?
  • wat als mijn man het brood niet lust?
  • wat als mijn kinderen het brood niet lusten?
  • wat als mijn kinderen het brood wel lusten maar ze worden uitgelachen op school omdat ze raar brood bij zich hebben?
  • wat als het brood mislukt?
  • wat als er brand uitbreekt terwijl ik lig te slapen?
  • is dat nu eigenlijk duurder of goedkoper dan brood uit de winkel?
  • moet ik dan elke dag brood bakken?
  • kan ik ook bloem van de Aldi gebruiken?

Bizar, wat een vragen, herkenbaar? Eigenlijk waren dat voor mij genoeg vragen om er nog maar eens een nachtje (uitmondend in een jaartje) over te slapen; wat een gedoe! Om dan te beslissen na al die gedachten, zonder het ding oóit geprobeerd te hebben: Een broodbakmachine is bij nader inzien toch niets voor mij…. Hoe jammer eigenlijk.
Want al die vragen bleken eigenlijk niets te maken met de realiteit: Ik kocht een broodbakmachine, ik sloot m aan op een (geaard 😉 stopcontact, je rommelt wat aan met water, gist, zout. Ik viste een aantal mislukte, aangekoekte hompen deeg uit de machine omdat je toch te snel van het recept af wilde wijken. En dan: snijd je op een  ochtend een plak van je eerste, helemaal gelukte, eigen brood. En voel je je hoog boven de materie verheven. Broodbakken? Natuurlijk iets voor mij

Mijn eerste gelukte broodjes uit de broodbakmachine 12 juni 2012

Mijn eerste gelukte broodjes uit de broodbakmachine 12 juni 2012

2 Comments

Geef een antwoord